Monaco ipv Venetiё en mijn “band” met mijn verloren spullen..

Lieve meisjes,

Hopelijk gaat het goed met jullie en jullie kindjes, ik had een overvolle inbox bij terugkomst en ben het allemaal nog steeds een beetje aan het doornemen.

Wij zijn inmiddels al een poosje terug van onze welverdiende vakantie waar we in 1 week tijd toch wel erg veel hebben meegemaakt. Hoe zou het anders ook kunnen he..

Toen we bij “onze”villa nabij Cannes arriveerden was ik meteen verkocht en we waren nog niet eens klaar met de rondleiding en ik dacht al: “ik wil hier eeeecht niet weg”.. Het was daar zo mooi, sprookjesachtig, in de mooie bergen met uitzicht op Cannes, onbeschrijfelijk stil, je voelde je gelijk een kind van de moeder natuur , tussen de heuvels. ´s avonds zag je herten en wilde zwijnen rond huppelen. Wat zijn ze toch mooi die herten, wilde zwijnen minder natuurlijkJ Wij keken gewoon toe, terwijl ze met elkaar stoeiden die mooie herten. Maaaaar, hoe mooi ik het allemaal niet vond, ik ben en blijf en strandmens en wilde persee naar het strand.. Mijn man zo huiselijk als de pest natuurlijk! Ik moest hem met moeite naar het strand meeslepen en voor mijn gevoel zijn we toch niet vaak genoeg geweest. Ik zal mijn uiterste best doen om te voorkomen dat dit een klaagblog wordt!!!

Nee, even serieus… het was een supervakantie! Ik vond het zelfs zo mooi daar dat ik Venetiё gewoon lekker heb afgeblazen, om geen tijd te verliezen onderweg. Het was 400 km rijden ongeveer. Dat wisten we ook wel, wij vonden het toen niet erg, toen we dus nog niet wisten hoe mooi die omgeving daar was. Hakan, die vond het alsnog goed hoor, hij rijdt liever dan hij zit. Ik vond het gewoon zonde, dat kon immers altijd nog. Ik wilde optimaal kunnen genieten van toen en daarJ Wij zijn wel naar Monaco geweest , dat vond ik één van de hoogtepunten van onze weekje vakantie. Oh wat is het mooi daar!!! Jeetjeee.. Het leek of ik uit een godverlaten dorp was gehaald en rechtstreeks in Monaco was afgezet. Of ik nog nooit in mijn leven mooi plekken heb gezien, mijn mond viel letterlijk open.. Wat een schoonheid, net een doosje bonbons!!! Aaaaah ik wil er zo graag weer naartoe! Ook hebben we Nice en Saint-Tropez gezien, waar wij maar paar uurtjes zijn gebleven. Vooral in Saint-Tropez werd het Hakan al snel teveel, na het zien van al die vette Jachten als champignons J Hij meende daar alleen maar terug te komen wanneer wij er ook één hebben aangeschaft! Dat wordt vast láááááng wachten maar hoop moet je nooit verliezen zeggen zeJ

Nou, en nu toch echt wel een klaag-gedeelte:

Ik héb gewoon iets met vakanties!! Of liever gezegd Op vakanties! Vorige keer dat stomme ongeluk, waarbij ik vier dagen op int. Care lag met kleplong en noem maar op, ik heb het dan niet meer over mijn gebroken ribben en sleutelbeen.. En dit keer dan??? Ik ben gewoon gatverdamme mijn tas kwijt!! Mijn Luis Vuitton tas nog wel… LMet mijn twee telefoons, (oké die telefoons vond ik beiden al niks meer maar al die nummers, zonde gewoon! Mijn make-up tas, dat vond ik nog het ergste, want al het leuks van mijn make-up zat er in. In totaal zo’n 400 euries aan make-up… Alleen mijn chanel kwast kostte 70 euro.. Begrijp me niet verkeerd dames, of begrijp me maar verkeerd als je dat wil.. Ik laat misschien wel een indruk van een verwende kwast maar ik kan gewoon geen goedkope make-up gebruiken.. Kan ik niet. En nee, ik krijg geen uitslag maar ik vind dat echt niet mooi, klaar! Ik kan echt wel een goedkope broek aan hoor en een goedkope jas. Had vorig jaar nog een jas bij H&M gekocht voor 20 euro, daar gaat het niet om..maar make-up nee.. . Nouja.. Ik huilen huilen huilen en nog eens HUILEN! Het is niet de eerste keer dat ik mijn tas kwijtraak, echt kwijtraken/ergens laten liggen wel. 5 jaar terug ben ik op straat beroofd door een mongool op een scooter, (ra-ra-ra), en toen was mijn make-up tas ook weg.. Maar goed. Ik word op zulke momenten extreem optimistisch. (we waren toen ik mijn tas kwijt raakte in Nice.) Ik hoopte nog dat die aardige meneer of mevrouw die mijn tas had gevonden, deze ook gewoon naar de politiebureau zou brengen. Yeah right! En wat een klote politie daar in Frankrijk, ze gaven mij doodleuk een nummer van “lost and found” en ik mocht het ermee doen. Uiteindelijk mijn tas NIET gevonden natuurlijk! En dan mijn man, aargggg!!! Eerst poeslief en meelevend, aah schat wat erg, komt goed! We halen een nieuwe tas, bla bla bla… Wat is nou “wij halen een nieuwe tas’?? en waarom begrijpt hij mij niet als ik zeg dat ik geen nieuwe tas wil! Ik wilde MIJN tas, ik huilde om MIJN tas en MIJN spullen. En hij vond dat maar onzin dat ik zo kon huilen “Om een tas”. Natuurlijk heb ik geen nieuwe tas gehaald, dat zou mijn pijn echt niet kunnen verzachten. Dat kwam dan wel weer goed hoor, die ruzie maar ik vind gewoon erg dat hij het nog steeds niet snapt dat wij vrouwen een soort “band” hebben met onze spulletjes….

Tijdens de finale NL-Spanje zaten we in een restaurant bomvol met Nederlanders. Wel erg gezellig maar oh zo jammer van de uitslag. Ver-bijsterd waren we, op één of andere manier waren we ervan overtuigd dat we zouden winnen...En dan die stomme Spanjaarden die ovedreven gingen toeteren zodra ze ons met onze Nederlandse kentekenplaat zagen voorbijrijden. Nouja, stom zeggen we wel.. maar ik was van plan exact hetzelfde te doen eigenlijk.:))

Al met al, was het toch wel een geslaagde vakantie, het verlies van mijn tas heb ik zo goed als “verwerkt”, al die administratieve, blokkeer-rompslomp heb ik ook achter de rug en volgens mij kan ik er weer tegenaan!!!

Last but not least: 23 ^aug. gaan we er nog met Lily, mijn zusje Anna en onze hond Tyson ertussen uit naar Parelstrand in Belgiё, dat wordt ook eventjes met mijn klein aapje een paar daagjes genieten! Zij is er ook wel aan toe geloof ik!

Heel veel liefs,

xxxx